Tjonge, wat een wedstrijd!
Ga er maar eens even voor zitten om dit wedstrijdverslag tot je door te laten dringen!
Allebei de teams wisten dat ze gedegradeerd waren, hoewel The Bulls nog een theoretische kans hadden op een beslissingswedstrijd: dan moesten we vanavond zelf "even" met 9-0 winnen van Koetshuis 3 en concurrent Keetje on Fire "even" met 9-0 verliezen van Marang. En wie nog in sprookjes gelooft, mag zijn vinger opsteken.
Iedereen kon dus zonder enige stress aan de wedstrijd beginnen. Stress?? Jawel, die kwam er toch nog, maar dat was alleen omdat het vuurtje van de onderlinge rivaliteit behoorlijk werd opgestookt door Koetshuis 3 toen ze onze verrassende opstelling zagen. Vorige keer hadden ze met 7-2 verloren en ze wilden revanche. Toen ze op het wedstrijdbriefje keken, stonden er allemaal andere namen dan ze verwacht hadden. Er werd dus al hevig gemompeld dat de drie reserves (Leo, Henry en Dirk) schijnbaar grote schrik hadden en de wedstrijd niet aandurfden...
Bij ons mocht iedereen meespelen, en we wilden ze zo lang mogelijk laten geloven, dat ze ons makkelijk konden oprollen...
Robin en Stiek begonnen dus aan de grote kletsmarathon, want het was al snel duidelijk dat iedereen zich overal mee bemoeide, behalve met de wedstrijd zelf. Toch wist ons goudhaantje het eerste puntje voor de Stiertjes in te pikken. Het werd even wat rustiger in Reek.
Patrick "The Goose" kreeg echter als eerste te maken met de wraakgevoelens, want Anthony lulde hem zover uit zijn evenwicht (en gooide zoveel lucky darts) dat het Reekse kletsgeweld weer behoorlijk opgeschroefd werd dankzij de zege. Anthony kwam gelijk al aandragen met handdoeken om de (vermeende) tranen van de captain te drogen. Die zou echter later nog aan het bord verschijnen, duzz: nog niets aan de hand.
De kletstactiek bleek te werken, want ook Felix kon het niet bolwerken tegen Mr. Koetshuis himself. En jawel, de Reekse decibellen en het aantal biertjes werden steeds groter in aantallen.
Mark was aanvankelijk goed bestand tegen de golven praatgeweld, want hij nam broodnuchter (nou ja) een 2-0 voorsprong. Maar ergens knakte er bij hem iets en ging de wedstrijd toch nog verloren. Ene Danny van O. kwam als een diesel op gang en zelfs voorbij. Achter de bar werden de feest-CDs al klaargelegd, want met een 3-1 voorsprong uit de singles komen? Het duurde dan ook even voor alle koppels op het formulier waren ingevuld.
Captain Leo had er voor Joan een behoorlijke legpuzzel van gemaakt, want de drie reserves moesten nu toch echt aan de bak. Als koppels werden ingevuld: AE, BC, EG en FC. Dankzij al die wissels moest er echt stevig nagedacht worden aan Reekse kant, voordat ze eruit waren, wie er nu eigenlijk aan het spelen ging bij de Bulls.
De puzzel-tactiek aan onze kant bleek te werken, want Robin en Leo versloegen Stiek en Danny vrij duidelijk met 3-1, zodat het geluidsniveau weer wat daalde.
Dat duurde echter niet lang, want KH3 pakte zomaar hun 4e wedstrijdpunt met Joan en Anthony, die blijkbaar aan het warmdraaien waren voor de grote clash in hun volgende koppel.
De volumes werden weer opgeschroefd, de CDs zaten al in de CDspeler, de teoschouwers vlogen bijna van de barkrukken omdat ze op het puntje ervan zaten: Joan en Anthony gingen het opnemen tegen Dirk en Leo. In een zeer "vijandige" ambiance werd echt alles uit de kast gerukt in Reek. Toeschouwers wilden zelfs de sokken van de Bulls-captain hebben, omdat ze al koude voeten gekregen hadden van de spanning (of was het vanwege het voorgevoel....?)
Afijn: The Bulls kwamen 1-0 achter omdat ze weigerden een dubbel te raken.
In de tweede leg lieten ze even zien, dat ze volkomen onterecht gaan degraderen: in 7 beurten stond nog 57 op het bord, die Leo wist te verzilveren terwijl half Reek aan het tonproaten geslagen was.
Ook de volgende leg was weer voor de Bulls, maar
helaas moest er toch weer een beslissende leg gespeeld worden, omdat Anthony weer eens gruwelijk geluk had met zijn dubbel.
In de laatste leg ontliepen beide teams elkaar niet veel, en schrijver Stiek kreeg bijna een kramp van het schrijven van al die 45 scores.
Toch liep het koetshuis stiekem steeds verder weg. Wij lieten ze maar gaan om ze in slaap te sussen. Met twee scores van 100 en 140 waren we ze weer voorbij en na wat oefenen aan beide kanten op de dubbels wist Leo (met achter zich het spannende commentaar vanuit Reekse kant: "Die gooit ie toch niet") met 1 dart de dubbel 8 te raken.
Reek was gelijk in rep en roer, want het zou toch niet....
Jawel, het zou toch wel: invaller Henry en Felix (de enige die een hele wedstrijd gooide) bleken vrij doof voor alle commentaren vanaf de zijkant, terwijl de Bulls de tactiek van KH3 ook al aardig begon te beheersen: platlullen die hap! En het werkte nog ook: dankzij een 3-0 werd de tussenstand in de wedstrijd 4-4!
Vanwege diverse heerlijke gele versnaperingen duurde het even voordat iedereen daarna uitgelekt was bij de sanitaire installaties, en kon rond half 12 eindelijk de bierronde beginnen.
And the Winner was.......
THE BULLS!
Met één dart (Leo's pijlen) wist Henry de wedstrijd op tops te beslissen en daarmee de wedstrijd te bepalen op een 5-4 eindstand.
Vlug werden de CDs weer in de kast opgeborgen en vol ongeduld werd bij de Bulls gewacht op de traditionele gele rakker. Die smaakte dit keer bijzonder goed, mogen we wel zeggen.
Afijn, het verslag zegt eigenlijk genoeg over de heerlijke en gezellige sfeer die er vanavond aanwezig was. Lachstuipen, lekker darten, lekker bier, lekker bitterballen e.d. tussendoor, veel aanmoedigingen (of juist niet)vlogen over en weer.
Er werd zelfs al geprobeerd om de voorzitter te bewerken, zodat die zou gaan regelen, dat we volgend jaar in ieder geval in dezelfde eerste divisie terecht zouden komen, dan hebben we in ieder geval weer twee hele gezellige avonden tegoed (die de Bulls winnen...., toch?)
Iedereen bedankt en wellicht tot volgend jaar...
(wat bieden jullie Stefan? Geef even door, dan kunnen wij dat bod misschien nog overtreffen...)